به ظن نویسنده این پست خودشیفتگی یکی از معضل های جامعه امروزی است. فرد خودشیفته نه تنها به خود بلکه به اطرافیان خود نیز آسیب های بسا جبران ناپذیر وارد می‌کند. این مشکل هرچند سخت ولی به هرحال راه حل هایی برای جلوگیری و کاهش  آسیب های ناشی از این اختلال شخصیتی وجود دارد.

در ابتدا، شما باید میزان و تمایل خودشیفتگی در خود را بسنجید و با شناخت علائمی که دارد، برای درمان خود اقدام کنید.

اختلال شخصیتی خودشیفتگی چیست؟

در ابتدا، اختلال شخصیتی خودشیفتگی را برای شما شرح میدهیم. متخصصان کلینک مایو خودشیفتگی را اینگونه تعریف میکنند: “یکی از انواع مختلف اختلالات شخصیتی-روانی است. که در آن فرد دارای احساس خودبزرگ بینی، نیاز عمیق به توجه و تحصین بیش از حد، روابط آشفته و فقدان همدلی با دیگران است”.

اما درون این اعتماد به نفس شدید، عزت نفس شکننده‌ای وجود دارد که کوچک ترین انتقاد به او آسیب می‌زند.

کسانی که از مشکل خود‌شیفتگی دارند، همیشه در بسیاری از لحظه های زندگی خود مستعد آسیب هستند. مثلا در روابط و مشاغل، به دلیل نیاز بی نهایت آنها به توجه و اهمیت، انگیزه های آنها اغلب خودخواهانه است. آنها به سختی با تلاش و کوشش در کار هایشان می‌توانند به نتیجه برسند، ولی امکان دارد کاملا از نتیجه ناراضی باشند.

اگر فکر می کنید ممکن است، به اختلال شخصیتی خودشیفته مبتلا شده‌اید، اولین موضوعی که باید از آن آگاه باشید، این است که این شرایطی نیست که همیشه مجبور باشید در آن زندگی کنید. رفتار نارسیسمی شما تا کنون به احتمال زیاد به علت رفتار بچگانه بوده است که از کودکی انجام داده اید. که در کودکی نیازهای شما را برآورده می‌کرده، ولی اکنون دیگر بزرگ شده اید و دیگران شما را به چشم یک شخصیت بزرگ می بینند و آن رفتار بچگانه دیگر پاسخگوی برآورده شدن نیازهای شما نیست؛ به همین خاطر اعتماد به نفس شما پایین می آید. که این خود صدمه‌ای بس جبران ناپذیر در برحه ای از زندگی شما خواهد بود.

نیاز نیست که این صدمات ناشی از خودشیفتگی برای همیشه در زندگیتان، شما را آزرده خاطر کند، کافیست با ما در این پست همراه باشید تا با 5 روش جذاب این اختلال شخصیتی را به زانو در آورده و شکست دهیم. اما ابتدا بیایید کمی بیشتر علائم و نحوه تشخیص این اختلال آشنا شویم.

علائم اختلال شخصیتی خودشیفته چیست؟

اگر دچار اختلال شخصیتی خودشیفته باشید این اعلائم را دارید:

1. کاملا به خود فکر می‌کنید و فکر میکنید مهم ترین فرد جهان هستید.
2. همه‌ی حق را به خودشان می‌دهند و احساس می کنند که وظیفه دیگران کمک کردن به آنها است.
3. همیشه حق را به خودتان بدهید حتی اگر حق با شما نباشید.
4. در مهارت ها و توانایی‌های خود اغراق می کنید، و بیش از حد در مورد آنها دروغ می‌گویید.
5. کمک و محبت دیگران را وظیفه‌شان بدانید.
6. به ارزش ها و توانایی دیگران اهمیت نمی‌دهید.

چرا افراد دچار اختلال شخصیتی خودشیفته می شوند؟

اختلال شخصیتی خودشیفته معمولاً به دلیل آسیب دیدگی روحی یا تربیتی ناسالم در سن کودکی ایجاد می‌شوند. این رفتارها و ذهنیت‌ها پس از سن کودکی تا بزرگسالی ادامه می یابند و تغییر آنها  تقریباً غیرممکن می‌شود. به همین دلیل، خودشیفتگی به شدت در ساختار روانشناختی آنها تأثیر مستقیمی دارد.

به گفته گرینبرگ : “مثل هر عادت دیگر، پاسخ‌های خودشیفته شما نیز به عنوان مجموعه ای از اتصالات عصبی در مغز شما شماره گذاری می شود که در شرایط خاص به طور همزمان شما را به آتش می کشند.”

5 راه موثر برای جلو گیری از اختلال شخصیتی خودشیفتگی.

1. مسئولیت هر آنچه در زندگی شما اتفاق می افتد را به عهده بگیرید

خودشیفتگان به فرار از مسئولیت مشهورند. این افراد معمولا در زندگی از به عهده گرفتن مسئولیت هر اتفاقی فرار می کنند. آنها کاری میکنند که باعث شود شخص دیگری به خاطر کار اشتباهی که خود مرتکب شده اند احساس گناه کند.

اما اگر در حال مطالعه این مقاله هستید، یعنی به این مرحله ای رسیده اید که میخواهید این اختلال از دورن خود پاک کنید و از این به بعد مسئولیت کارهای  خود را بپذیرید.

این مرحله ساده، بزرگترین و تأثیر گذارترین مرحله از تغییر خودشیفتگی رفتاری است. که تأثیر بسیار گسترده در زندگی شما خواهد داشت.

به گفته دکتر الکس لیکرمن: مسئولیت پذیری به معنای ساده این است: “… مسئولیت کامل  خوشبختی خود را بر عهده بگیرید … به این معنی است که تشخیص دهید، هر چیزی که شروع خوبی ندارد، مسلما پایان آن هم مانند شروع بد نیست و امکان دارد خیلی خوب باشد و شما در آخر به خواسته خود برسید. گرچه ما نمی توانیم همه چیز را کنترل کنیم یا شاید هر چیزی را که بخواهیم. همه ما غالباً توانایی عظیمی در تأثیرگذاری بر میزان خوشبختی یا رنج ناشی از حوادث زندگی خود داریم. “

2. سپاسگزاری را تمرین کنید

قدرشناسی به درک زیادی نیاز دارد. چیزی که خودشیفتگان اغلب در درک آن مشکل دارند.

اما اگر یک روش برای خاموش کردن یک نفس نفوذی وجود داشته باشد، مطمئناً تمرین شکرگزاری این کار است.

این به این منظور است که، شکرگذار بودن شما به احساس شکر گذاری بودن به افراد دیگر و چیزهای زندگی تغییر می‌کند.

جان آمادئو، نویسنده برنده جایزه کتاب رقص با آتش می‌گوید که: «قدردانی تصحیح کننده حس لیاقت ماست. یکی از جنبه های خودشیفتگی، اعتقادی است که لیاقت آن را داریم که بدون نیاز به آن، آن را به دست بیاوریم. ما احساس می کنیم که حق داریم نیازهای خود را برطرف کنیم، بدون اینکه با درک دنیای دیگران و پاسخگویی به نیازهای دیگران مشکلی ایجاد کنیم. توجه ما کاملاً در یک حس محدود از خود جذب می شود. “

3. در نظر گرفتن روان درمانی

اکنون که مسئولیت خودشیفتگی خود را بر عهده گرفتید، ارزش دارد که کار خود را برای تغییر رفتارهای خود با روان درمانی تکمیل کنید.

با توجه به Bridges To Recovery (پل های بازیابی)، درمان ها شامل موارد زیر است: “با همکاری، کسانی که درمان می‌کنند و بیماران خودشیفته تفکرها و رفتارهایی را که باعث ایجاد استرس، درگیری و نارضایتی در زندگی بیمار می شوند، را شناسایی می کنند. با پیشرفت سلامتی، درمان گران مبتلایان به NPD (اختلال شخصیتی خودشیفتگی) را تشویق می کنند، تا برای بهبود تأثیر منفی علائم خودشیفتگی خود، با ارائه مشاوره و دستورالعمل های عملی که به آنها کمک می کند، اقدامات سازنده ای انجام دهند.

4.با هوشیاری تمام مجموعه ای جدید از پاسخهای همدلانه را انتخاب کنید.

اینکه افراد خودشیفته قبل از اینکه به فکر خودشان باشند، به دیگران فکر کنند فوق العاده چالش برانگیز است. اگرچه دشوار است، اما برداشتن آن یک گام حیاتی است.

تحقیقات نشان می دهد، که افراد خودشیفته می توانند همدلی را یاد بگیرند. این به عادت درآوردن از روی رفتارهای همدلانه برمی‌گردد.

نی توصیه می کند: «نسبت به افراد زندگی خود ابراز علاقه کنید. حداقل به اندازه صحبت خود گوش دهید. مراقب باشید که بدون فکر به فضای شخصی دیگران نفوذ نکنید، از اموال شخصی آنها استفاده نکنید یا وقت شخصی آنها را بدون اجازه مصرف نکنید. “

اکنون که بیشتر از بحث های خود آگاهی می‌فهمیم، می توانید به خود آموزش دهیم که واکنش متفاوتی نسبت به موقعیت هایی ایجاد کنید که باعث تمایل به خودشیفتگی می شود. به عوامل محرکی که در مرحله یک یادداشت کرده اید، فکر کنید و کمی وقت بگذارید تا در مورد نحوه واکنش درست تصمیم بگیرید. اگر آگاهانه به فکر دیگران باشید و همدلی را نشان دهید، یعنی شما نصف بیشتر راه را رفته اید.

مهم است که کمی وقت بگذارید و آگاهانه درباره رفتارهایی که مرتباً انجام می دهید تصمیم بگیرید و فکر کنید.

اکنون که یادداشت می‌کنید زمانی که احساس تحریک می کنید و یاد می گیرید که بین محرک باشد پاسخ خود با فاصله ایجاد کنید، می‌توانید هر وقت احساس خودشیفتگی کردید، با یک رفتار همدلانه و آگاهانه واکنش نشان دهید.

در ابتدا انجام این کار احساس عجیبی خواهد داشت. همچنین بسیار ناامید کننده خواهد بود. اما با گذشت زمان، واکنش های جدید شما به الگوی رفتاری ریشه ای تبدیل می شوند.

5. عشق ورزیدن به خود را تمرین کنید.

اگر چه به نظر ضد ناخودآگاه می رسد، اما افراد خودشیفته دارای مشکلات جدی در زمینه عزت نفس هستند. به دلیل این عزت نفس شکننده و ضعیفی دارند، آنها باید برتری خود را نشان دهند و افراد دیگر را زمین بگذارند.

کاری که افراد خودشیفته بیش از هر چیز دیگری باید انجام دهند، تمرین عشق به خود است.

اما این روزها تمرین عشق به خود آسان نیست. دلیل این کار ساده است:

جامعه ما را شرطی می کند تا سعی کنیم خود را در روابط با دیگران پیدا کنیم. ما همیشه در جستجوی “عشق رمانتیک”، یا مفهوم ایده آل “رابطه کامل” هستیم.

تأثیرات منفی خودشیفتگی

1. تنهایی

2. مشکلات شغلی یا مدرسه

3. خشم غیر ضروری

4. افسردگی و اضطراب

5. ناامنی عمیق

 

این را هم بخوانید :

• 6 راه سالم ماندن در زمان همه گیری و شیوع کرونا